пралю́вій

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пралю́вій
Р. пралю́вію
Д. пралю́вію
В. пралю́вій
Т. пралю́віем
М. пралю́віі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пралю́вій, -вію м., геол. пролю́вий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пралю́вій, ‑ю, м.

Спец. Наносы, якія ўтвараюцца горнымі патокамі ў час моцных ліўняў.

[Ад лац. proluvium — змыванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пралювій 1/362; 5/396; 8/547

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пралювій

т. 12, с. 552

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пралю́вій

(лац. proluvium = змыванне)

геал. наносы, якія ўтвараюцца горнымі патокамі ў час моцных ліўняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пролю́вий геол. пралю́вій, -вію м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)