праку́раны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. праку́раны праку́раная праку́ранае праку́раныя
Р. праку́ранага праку́ранай
праку́ранае		 праку́ранага праку́раных
Д. праку́ранаму праку́ранай праку́ранаму праку́раным
В. праку́раны (неадуш.)
праку́ранага (адуш.)		 праку́раную праку́ранае праку́раныя (неадуш.)
праку́раных (адуш.)
Т. праку́раным праку́ранай
праку́ранаю		 праку́раным праку́ранымі
М. праку́раным праку́ранай праку́раным праку́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праку́раны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. праку́раны праку́раная праку́ранае праку́раныя
Р. праку́ранага праку́ранай
праку́ранае		 праку́ранага праку́раных
Д. праку́ранаму праку́ранай праку́ранаму праку́раным
В. праку́раны (неадуш.)
праку́ранага (адуш.)		 праку́раную праку́ранае праку́раныя (неадуш.)
праку́раных (адуш.)
Т. праку́раным праку́ранай
праку́ранаю		 праку́раным праку́ранымі
М. праку́раным праку́ранай праку́раным праку́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праку́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. праку́раны праку́раная праку́ранае праку́раныя
Р. праку́ранага праку́ранай
праку́ранае		 праку́ранага праку́раных
Д. праку́ранаму праку́ранай праку́ранаму праку́раным
В. праку́раны (неадуш.)
праку́ранага (адуш.)		 праку́раную праку́ранае праку́раныя (неадуш.)
праку́раных (адуш.)
Т. праку́раным праку́ранай
праку́ранаю		 праку́раным праку́ранымі
М. праку́раным праку́ранай праку́раным праку́раных

Кароткая форма: праку́рана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праку́раны

1. в разн. знач. проку́ренный;

2. прокопчённый;

1, 2 см. пракуры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праку́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пракурыць.

2. у знач. прым. Які набраўся дыму, прапахся дымам ад курэння; з адзнакамі працяглага курэння. Пракураны голас. □ У пракураным пакоі пры святле мігатлівай газоўкі засядае настаўніцкі камітэт. Хведаровіч. Верхняя губа з рэдкай рыжай шчэццю ўздрыгвае, агаляючы пракураныя зубы. Асіпенка. Пракураныя вусы Сымона былі апушчаны канцамі ўніз, з-пад густых навіслых брывей пранікліва глядзелі суровыя вочы. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праку́раны разм. verrúβt, verräuchert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

проку́ренный праку́раны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прокопте́лый разг. праку́раны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзягця́р, дзегцяра́, мн. дзегцяры́, дзегцяро́ў, м.

Той, хто гоніць або прадае дзёгаць.

Д. заўсёды пракураны дымам і дзёгцем.

|| ж. дзягця́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. дзягця́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

verräuchert

a праку́раны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)