прако́ўванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прако́ўванне
Р. прако́ўвання
Д. прако́ўванню
В. прако́ўванне
Т. прако́ўваннем
М. прако́ўванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прако́ўванне ср. проко́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прако́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. пракоўваць — пракаваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проко́вка ж., техн. прако́ўка, -кі ж., прако́ўванне, -ння ср., кава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)