Verbum

анлайнавы слоўнік

прако́лванне гл. пракалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прако́лванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прако́лванне ср. прока́лывание, проко́л м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прако́лванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. праколваць — пракалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прако́лванне н. гл. пракол 1.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пракало́ць, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі; -ко́латы; зак., каго-што.

Колючы (гл. калоць¹), зрабіць у чым-н. скразную адтуліну, праткнуць.

П. паперу шылам.

П. шыну.

|| незак. прако́лваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прако́лванне, -я, н. і прако́л, -у, м.

|| прым. прако́лачны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прока́лывание прако́лванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проко́лка ж. прако́лка, -кі ж., прако́лванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

протыка́ние пратыка́нне, -ння ср., прако́лванне, -ння ср., прабіва́нне, -ння ср.; праціна́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проко́л м.

1. (действие) прако́л, -лу м., прако́лванне, -ння ср.;

2. (отверстие) прако́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)