прака́за, -ы, ж.

Цяжкая скураная інфекцыйная хвароба, якая лічыцца звычайна невылечнай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прака́за

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прака́за
Р. прака́зы
Д. прака́зе
В. прака́зу
Т. прака́зай
прака́заю
М. прака́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прака́за ж., мед. прока́за

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прака́за, ‑ы, ж.

Цяжкая хранічная інфекцыйная хвароба, якая выяўляецца галоўным чынам у пашкоджанні скуры і тканак; лепра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праказа

т. 12, с. 544

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прака́за​II ж мед Áussatz m -es, Lépra f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прака́за​I ж разм (свавольства) (mútwilliger) Streich m -(e)s, -e, Schábernack m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Прака́за, пракажо́ны (ТСБМ), ст.-бел. прока́за ’лепра’. Рус. прока́за, прокаже́нный, укр. прока́за, прокаже́нный ’тс’, ст.-рус. проказа ’зло, шкода; хвароба’, серб.-харв. про̏каза ’вадзянка; лепра’, балг. прока́за ’лепра’, макед. проказа ’тс’, ст.-слав. проказа ’тс’, прокаженъ ’хворы праказай’. Прасл. *prokaza, першапачаткова ’перашкода, шкода, вада’, утворана пры дапамозе прыстаўкі *pro‑ (гл. пра) ад *kaziti ’псаваць, нішчыць’ (гл. казіць). Звязана чаргаваннем галосных з чэзнуць (Фасмер, 3, 373; Мяркулава, Этимология–1970, 166–168).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ле́пра, ‑ы, ж.

Тое, што і праказа.

[Грэч. lepra.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

leprosy [ˈleprəsi] n. med. прака́за

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)