празе́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Спецыяліст у клініцы, бальніцы, які займаецца анатаміраваннем трупаў.

|| прым. празе́ктарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

празе́ктар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. празе́ктар празе́ктары
Р. празе́ктара празе́ктараў
Д. празе́ктару празе́ктарам
В. празе́ктара празе́ктараў
Т. празе́ктарам празе́ктарамі
М. празе́ктару празе́ктарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

празе́ктар м., мед. прозе́ктор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

празе́ктар, ‑а, м.

Урач-патолагаанатам, які займаецца анатаміраваннем трупаў.

[Ад лац. prosector — той, хто рассякае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

празе́ктар

(лац. prosector = які рассякае)

1) урач патолагаанатам, які займаецца анатаміраваннем трупаў;

2) урач, які ўзначальвае празектуру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прозе́ктор празе́ктар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)