праза́ік, -а, мн. -і, -аў м.

Пісьменнік, які піша прозу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праза́ік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. праза́ік праза́ікі
Р. праза́іка праза́ікаў
Д. праза́іку праза́ікам
В. праза́іка праза́ікаў
Т. праза́ікам праза́ікамі
М. праза́іку праза́іках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

праза́ік м. проза́ик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праза́ік, ‑а, м.

Пісьменнік, які піша прозай, стварае празаічныя творы. У беларускай літаратуры Колас выступіў адначасова як паэт і празаік. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праза́ік м літ Prosá¦iker m -s, -, Prosa¦íst m -en, -en, Prósaschreiber m, -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

праза́ік

(лац. prosaicus)

пісьменнік, які піша прозай, стварае празаічныя творы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

проза́ик праза́ік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

prozaik

м. празаік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Prosá¦iker

m -s, - праза́ік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

статы́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць статычнага (у 2 знач.). Колас як празаік рос, пераадольваючы статычнасць, апісальніцтва, ішоў да раскрыцця падзей, з’яў жыцця праз сюжэт, праз драматычныя сутыкненні герояў. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)