прадрака́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прадрака́ю прадрака́ем
2-я ас. прадрака́еш прадрака́еце
3-я ас. прадрака́е прадрака́юць
Прошлы час
м. прадрака́ў прадрака́лі
ж. прадрака́ла
н. прадрака́ла
Загадны лад
2-я ас. прадрака́й прадрака́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прадрака́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прадрака́ць несов.

1. предрека́ть, предска́зывать;

2. (служить предзнаменованием) предвеща́ть;

3. (пророчествовать) прорица́ть, предвеща́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадрака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прадрачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадрака́ць voráussagen vt, prophezéien vt, wéis¦sagen неаддз. vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прадрачы́, -раку́, -рачэ́ш, -рачэ́; -рачо́м, -рачаце́, -раку́ць; -ро́к, -ракла́, -ло́; -рачы́; -рачо́ны; зак., што (кніжн.).

Наперад прадказаць тое, што будзе, адбудзецца.

|| незак. прадрака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прадрака́ць ’наперад прадказываць тое, што будзе’ (ТСБМ), прадрачэ́ння ’прадраканне’ (Бяльк.). Праз рус. предрекать (Крукоўскі, Уплыў, 56) з ц.-слав. прѣдъречи, предречи ’прадракці’ да прасл. *rekti, rekǫ ’гаварыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

portend [pɔ:ˈtend] v. прадрака́ць, прадка́зваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

праро́чыць, -чу, -чыш, -чыць; незак., што.

Прадказваць, прадракаць.

Яму некалі прарочылі вялікую будучыню.

|| зак. напраро́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадрака́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да прадракаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вешчава́ць, вяшчу́ю, вяшчу́еш, вяшчу́е; вяшчу́й; незак., што і без дап.

1. Гаварыць, абвяшчаць (высок.).

В. аб надыходзе важнай падзеі.

2. Прадказваць, прадракаць.

В. цёплую вясну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)