прадо́ўжыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прадо́ўжу прадо́ўжым
2-я ас. прадо́ўжыш прадо́ўжыце
3-я ас. прадо́ўжыць прадо́ўжаць
Прошлы час
м. прадо́ўжыў прадо́ўжылі
ж. прадо́ўжыла
н. прадо́ўжыла
Загадны лад
2-я ас. прадо́ўжы прадо́ўжыце
Дзеепрыслоўе
прош. час прадо́ўжыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прадо́ўжыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., што.

1. Працягнуць якое-н. дзеянне; вярнуцца (пасля перапынку) да пачатага.

П. следства.

П. сход.

2. Зрабіць больш працяглым у часе; павялічыць.

П. адпачынак.

П. свой род.

|| незак. прадаўжа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прадаўжэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадо́ўжыць сов., в разн. знач. продо́лжить; продли́ть;

п. лі́нію да перасячэ́ння яе́ з акру́жнасцю — продо́лжить ли́нию до пересече́ния её с окру́жностью;

п. адпачы́нак — продо́лжить (продли́ть) о́тпуск;

п. сле́дства — продо́лжить сле́дствие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадо́ўжыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

1. Працягнуць якое‑н. дзеянне; вярнуцца (пасля перапынку) да пачатага. Прадоўжыць следства. Прадоўжыць сход.

2. Зрабіць больш працяглым у часе; павялічыць. Жыццё прадоўжыў нашым дзецям Ён [Гастэла], ахвяруючы сабой. Панчанка. — Ты, Андрэй, — адзіны, хто прадоўжыць наш род Агнёвых. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадо́ўжыць fórtfahren* vt, fórtsetzen vt, wéiterführen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прадаўжа́ць гл. прадоўжыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадо́ўжаны продо́лженный, продлённый; см. прадо́ўжыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

продо́лжить сов.

1. працягну́ць, прадо́ўжыць; см. продолжа́ть​ 1;

2. (продлить во времени) працягну́ць, прадо́ўжыць; (отсрочить) адтэрмінава́ць;

продо́лжить заня́тия до ию́ля працягну́ць (прадо́ўжыць) заня́ткі да лі́пеня;

продо́лжить о́тпуск прадо́ўжыць (адтэрмінава́ць) адпачы́нак;

3. (увеличить, удлинить в пространстве) прадо́ўжыць;

продо́лжить ли́нию до пересече́ния её с окру́жностью прадо́ўжыць лі́нію да перасячэ́ння яе́ з акру́жнасцю;

продо́лжить доро́гу до ле́са прадо́ўжыць даро́гу да ле́су;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадаўжэ́нне ср. продолже́ние, продле́ние; см. прадо́ўжыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пралангава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны; зак. і незак., што (афіц.).

Прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін дзеяння чаго-н.

П. дагавор.

|| наз. праланга́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)