прадме́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Настаўнік, спецыяліст па якім-н. вучэбным прадмеце.

Аб’яднанні прадметнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадме́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прадме́тнік прадме́тнікі
Р. прадме́тніка прадме́тнікаў
Д. прадме́тніку прадме́тнікам
В. прадме́тніка прадме́тнікаў
Т. прадме́тнікам прадме́тнікамі
М. прадме́тніку прадме́тніках

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)