прадве́сніца

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прадве́сніца прадве́сніцы
Р. прадве́сніцы прадве́сніц
Д. прадве́сніцы прадве́сніцам
В. прадве́сніцу прадве́сніц
Т. прадве́сніцай
прадве́сніцаю		 прадве́сніцамі
М. прадве́сніцы прадве́сніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прадве́сніца

‘прадмет; з'ява’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прадве́сніца прадве́сніцы
Р. прадве́сніцы прадве́сніц
Д. прадве́сніцы прадве́сніцам
В. прадве́сніцу прадве́сніцы
Т. прадве́сніцай
прадве́сніцаю		 прадве́сніцамі
М. прадве́сніцы прадве́сніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прадве́сніца ж. предве́стница, предвозве́стница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадве́сніца, ‑ы, ж.

Жан. да прадвеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадве́сніца ж. Vórbotin f -, -nen, Verkünderin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прадве́снік, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто (або тое, што) прадвяшчае што-н.

|| ж. прадве́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

предве́стница прадве́сніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

предвозве́стница прадве́сніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

forerunner [ˈfɔ:rʌnə] n. папярэ́днік; папярэ́дніца; прадве́снік; прадве́сніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

precursor [ˌpri:ˈkɜ:sə] n. папярэ́днік; папярэ́дніца; прадве́снік; прадве́сніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)