прагніва́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. прагніва́е прагніва́юць
Прошлы час
м. прагніва́ў прагніва́лі
ж. прагніва́ла
н. прагніва́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час прагніва́ючы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прагніва́ць несов. прогнива́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагніва́ць, ‑ае.

Незак. да прагніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагні́сці і прагні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніе́, -нію́ць; зак.

Згнісці, згніць наскрозь.

Падлога прагніла.

|| незак. прагніва́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прогнива́ть несов., прям., перен. прагніва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dúrchfaulen

vi (s) прагніва́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)