прага́лінка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прага́лінка |
прага́лінкі |
| Р. |
прага́лінкі |
прага́лінак |
| Д. |
прага́лінцы |
прага́лінкам |
| В. |
прага́лінку |
прага́лінкі |
| Т. |
прага́лінкай
прага́лінкаю |
прага́лінкамі |
| М. |
прага́лінцы |
прага́лінках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прага́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.
Месца, не запоўненае тым, што знаходзіцца вакол яго (напр., невялікая палянка ў лесе, светлая пляма на хмарным небе і пад.).
|| памянш. прага́лінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)