пра́га, -і, ДМ пра́зе, ж.

1. Жаданне, патрэбнасць піць, смага.

П. піць.

2. перан., чаго і да чаго. Моцнае, палкае жаданне чаго-н. (высок.).

П. да ведаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пра́га

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Пра́га
Р. Пра́гі
Д. Пра́зе
В. Пра́гу
Т. Пра́гай
Пра́гаю
М. Пра́зе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пра́га

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пра́га
Р. пра́гі
Д. пра́зе
В. пра́гу
Т. пра́гай
пра́гаю
М. пра́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Пра́га г. Пра́га, -гі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пра́га ж., в разн. знач. жа́жда; ненасы́тность;

п. да ве́даў — жа́жда зна́ний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пра́га, ‑і, ДМ празе, ж.

1. Жаданне, патрэбнасць піць. Дыхаць цяжка, грудзі ўспухлі, Точыць смага, прага піць. А. Александровіч.

2. чаго, да чаго. Моцнае жаданне чаго‑н. Відаць, у гэтага чалавека жалезная самадысцыпліна, велізарная прага да жыцця. М. Ткачоў. Прага помсты за спаленыя вёскі і смерць блізкіх падвоіла рады партызан. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прага

т. 12, с. 529

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пра́га ж Prag n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пра́га ж Begíerde f -, Gier f -; Drang m -(e)s; (да чаго-н nach D);

пра́га ве́даў Wíssensdurst m -es, Wíssbegier f -, Wíssensdrang m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пра́га ’жэрдка, якая закрывае праход на адроджаную пашу’ (Сцяшк. Сл.), про́га ’жэрдка, якой закрываюць праход’, ’праход у агароджы’ (смарг., Сл. ПЗБ), сюды ж прагве́нь ’бервяно ці нізенькая сценка, якая аддзяляе ток у гумне’ (віл., Сл. ПЗБ). Паводле Лаўчутэ (Балтизмы, 50), з літ. pragà ’адтуліна, пралаз, пралом’. У бел. словах адбыўся семантычны пераход ’праход, пралаз’ — ’тое, чым іх закрываюць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)