пра́вільна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
пра́вільна пра́вільней
правільне́й		 -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пра́вільна

1. нареч. пра́вильно; ве́рно; см. пра́вільны;

2. в знач. сказ., разг. (так и нужно) пра́вильно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пра́вільна,

1. Прысл. да правільны.

2. у знач. вык. Разм. Так і патрэбна (як пацверджанне чаго‑н.). [Дзядзька:] — Ідзі, садзіся вось сюды. Ну, правільна. Брыль. [Парамонаў:] — Усё гэта слушна, правільна, што вы кажаце. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пра́вільна прысл. ríchtig, régelrecht; korrékt, féhlerlos (без памылак)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Правільна-выгінальная машына 3/183

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пра́вильно

1. нареч. пра́вільна;

2. в знач. сказ., разг. пра́вільна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

несумне́нны, -ая, -ае.

Які не выклікае сумненняў; бясспрэчны.

Н. поспех.

Несумненна (прысл.) правільна.

|| наз. несумне́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аператы́ўны, -ая, -ае.

Здольны хутка і правільна выконваць практычныя задачы; дзейсны.

Аператыўнае кіраўніцтва.

|| наз. аператы́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кастапра́ў, -ра́ва, мн. -ра́вы, -ра́ваў, м. (уст.).

Лекар, які ставіць на месца вывіхнутыя косці або правільна складае пераламаныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

słusznie

правільна; слушна;

mówić słusznie — гаварыць слушна (правільна)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)