праве́ршчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. праве́ршчыца праве́ршчыцы
Р. праве́ршчыцы праве́ршчыц
Д. праве́ршчыцы праве́ршчыцам
В. праве́ршчыцу праве́ршчыц
Т. праве́ршчыцай
праве́ршчыцаю		 праве́ршчыцамі
М. праве́ршчыцы праве́ршчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праве́ршчыца ж., разг. прове́рщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праве́ршчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да правершчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праве́ршчык, -а, мн. і, аў, м. (разм.).

Той, хто займаецца праверкай чаго-н.

|| ж. праве́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поверя́льщица праве́ршчыца, -цы ж., правяра́льшчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прове́рщица праве́ршчыца, -цы ж., правяра́льшчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)