права́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. права́р
Р. права́ру
Д. права́ру
В. права́р
Т. права́рам
М. права́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

права́р, -ру м., тех. прова́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

права́р, ‑у, м.

Спец. Ступень, глыбіня праварвання шва (пры зварцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прова́р техн. права́р, -ру м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)