правалачы́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
правалачу́ |
правало́чым |
| 2-я ас. |
правало́чыш |
правало́чыце |
| 3-я ас. |
правало́чыць |
правало́чаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
правалачы́ў |
правалачы́лі |
| ж. |
правалачы́ла |
| н. |
правалачы́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
правалачы́ |
правалачы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
правалачы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
правалачы́ць сов. (нек-рое время) проволо́чь, протащи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
правалачы́ць, ‑лачу, ‑лочыш, ‑лочыць; зак., каго-што.
Валачыць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)