прабе́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прабе́лка
Р. прабе́лкі
Д. прабе́лцы
В. прабе́лку
Т. прабе́лкай
прабе́лкаю
М. прабе́лцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прабе́лка ж. пробе́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабе́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. прабельваць — прабяліць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабелка

т. 12, с. 523

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прабе́льны I (к прабе́лка, прабе́льванне) пробе́льный;

п. цэх — пробе́льный цех

прабе́льны II (к прабе́л) тип. пробе́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)