праба́віць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. праба́ўлю праба́вім
2-я ас. праба́віш праба́віце
3-я ас. праба́віць праба́вяць
Прошлы час
м. праба́віў праба́вілі
ж. праба́віла
н. праба́віла
Загадны лад
2-я ас. праба́ў праба́ўце
Дзеепрыслоўе
прош. час праба́віўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праба́віць сов., разг. (время) провести́; скорота́ть; затра́тить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праба́віць, ‑баўлю, ‑бавіш, ‑бавіць; зак., што.

Разм. Правесці, затраціць (час). Да прыходу цягніка было яшчэ з гадзіну, і Паходня, прыехаўшы на паўстанак, не ведаў, як прабавіць час. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праба́віць разм. (час) sich (D) die Zeit vertréiben*, die Zeit tótschlagen* аддз.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

праба́ўлены разг. проведённый; затра́ченный; см. праба́віць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скорота́ть сов., разг. праба́віць, праве́сці; см. корота́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасядзе́нкі, ‑нак; адз. няма.

Абл. Наведванне каго‑н. з мэтай прабавіць вольны час у размовах. Хутка пачынаюць сходзіцца на пасядзенкі суседзі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

празюзю́каць

‘пэўны час пазюзюкаць, прабавіць час у гаворцы’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. празюзю́каю празюзю́каем
2-я ас. празюзю́каеш празюзю́каеце
3-я ас. празюзю́кае празюзю́каюць
Прошлы час
м. празюзю́каў празюзю́калі
ж. празюзю́кала
н. празюзю́кала
Загадны лад
2-я ас. празюзю́кай празюзю́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час празюзю́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Прамінта́цца ’прабавіць час’ (Сцяшк. Сл.). Да менетаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

verschérzen

vt легкаду́мна згубі́ць [упусці́ць], праба́віць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)