по́цемкам

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
по́цемкам - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́цемкам нареч. впотьма́х; в полумра́ке; в су́мерках

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́цемкам, прысл.

Разм. У цемнаце, папацёмку. [Зося] ехала павольна, мяркуючы быць дома поцемкам. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́цемкам прысл. in der Dúnkelheit, im Dúnkeln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

по́цемак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́цемак по́цемкі
Р. по́цемку по́цемак
Д. по́цемку по́цемкам
В. по́цемак по́цемкі
Т. по́цемкам по́цемкамі
М. по́цемку по́цемках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узварушы́цца, ‑рушуся, ‑рушышся, ‑рушыцца; зак.

1. Пачаць варушыцца, рухацца. Узварушыўся мурашнік.

2. перан. Разм. Выйсці са стану вяласці; расшавяліцца. У адну раніцу, яшчэ халаднаватыя поцемкам, Курані ўзварушыліся, захадзіліся адным клопатам, — на балота, касіць! Мележ. // Абудзіцца, ажыць. Успаміны ўзварушыліся ў душы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)