по́тавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́тавы по́тавая по́тавае по́тавыя
Р. по́тавага по́тавай
по́тавае		 по́тавага по́тавых
Д. по́таваму по́тавай по́таваму по́тавым
В. по́тавы (неадуш.)
по́тавага (адуш.)		 по́тавую по́тавае по́тавыя (неадуш.)
по́тавых (адуш.)
Т. по́тавым по́тавай
по́таваю		 по́тавым по́тавымі
М. по́тавым по́тавай по́тавым по́тавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́тавы потово́й;

○ ~выя зало́зы — потовы́е же́лезы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да поту; які выдзяляе пот. Потавыя залозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́тавы анат Schweiß-;

по́тавыя зало́зы Schwéißdrüsen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пот, -у, М по́це, мн. паты́, пато́ў, м.

Вадкасць, якая выдзяляецца падскурнымі залозамі.

Працаваць да поту.

Гэта справа патрабуе нямала поту (перан.: працяглай, напружанай працы). Да сёмага поту (да знямогі; разм.). Потам і кроўю здабыць што-н. (перан.: шляхам вялікіх намаганняў; высок.). Увагнаць у п. каго-н. (змардаваць напружанай працай; разм.). Шыбы пакрыліся потам (перан.: запацелі).

|| прым. по́тавы, -ая, -ае.

Потавыя залозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

потово́й по́тавы;

потовы́е же́лезы по́тавыя зало́зы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

potowy

potow|y

потавы;

gruczoły ~e — потавыя залозы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)