по́суху, прысл. (разм.).

Сухім шляхам, па сухім месцы.

Ісці п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́суху

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
по́суху - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́суху нареч. по́суху

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́суху нареч., разг. по́суху, пасу́ху, па сухо́му, па сухі́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́суху, прысл.

Разм. Па сухім месцы, сухім шляхам. Унь ля ганку і каменьчыкі тыя, якімі.. [Нявада] вылажыў сцежку цераз двор, каб посуху хадзіць у дажджы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́суху прысл разм zu Lánde, auf dem Lándwege

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

посуху

Том: 27, старонка: 247.

img/27/27-247_1019_Посуху.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

пасу́ху, прысл.

Па сухім месцы, сухім шляхам; посуху.

Ісці п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасу́ху нареч. по́суху

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)