по́ суд
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
адз.
Н. по́ суд
Р. по́ суду
Д. по́ суду
В. по́ суд
Т. по́ судам
М. по́ судзе
Крыніцы:
krapivabr2012 ,
nazounik2008 ,
piskunou2012 ,
sbm2012 ,
tsblm1996 ,
tsbm1984 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
по́ суд М м. зб.
Гаспадарчае начынне для ежы, пітва, захавання прыпасаў.
Шафа з посудам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
по́ суд собир. м. у́ да ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по́ суд ‑у, М ‑дзе, м. , зб.
Гаспадарчае начынне для прыгатавання і падачы ежы, пітва. Дзед быў рамеснікам: ён рабіў медны посуд для навакольных жыхароў і браў папраўляць рэчы. Бядуля . Марыя збірала са сталоў пакінуты ўчора посуд і насіла на кухню. Пестрак .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́ суд м í rr n
ча́ йны по́ суд é egeschirr n
стало́ вы по́ суд í schgeschirr n
кухо́ нны по́ суд n
прыбіра́ ць мыць, паласка́ ць, выціра́ ць, біць по́ суд í rr á bräumen [á bwaschen*, á bspülen, á btrocknen, zerschlá gen*]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
По́ суд по́ сыд , посу́ док , по́ судок , пасу́ да , пасу́ дак ’ёмістасць для розных, пераважна кухонных, патрэбаў, пасуда’ (ТСБМ , Бяльк. , Нас. , Шат. , Сцяшк. Сл. , Клім. , ТС ; бых. , Янк. Мат. ; рагач. , Сл. ПЗБ ), ’сельскагаспадарчае начынне і прыборы’ (Гарэц. , Нас. ), ’сасуд, ёмістасць’ (ТС ), мн. л. по́ суды ’пярэдні куток у хаце’ (Анім. ), пасу́ дзя ’драўляны посуд ’ (лід. , Сл. ПЗБ ), пасу́ дзіна ’асобны прадмет посуду’, ’драўляны сасуд’, ’любое сельскагаспадарчае начынне’ (ТСБМ , Мік. , Нас. , Шат. , Касп. ), сюды ж пасу́ днік ’паліца для посуду’ (ТСБМ , Ян. ), ’кухонны ручнік’ (Ян. ). Параўн. укр. посу́ да , по́ суд посуд ’, рус. посу́ да ’тс’, славен. posȏda ’тс’, серб.-харв. pȍsuda ’посуд ’, ’сасуд’, макед. посатка ’посуд ’. Вытворнае ад прасл. *sǫdъ‑ пры дапамозе прыстаўкі *po‑ , паводле Сноя (Бязлай , 3, 91; Сной₂ , 549), зборная назва ў адносінах да *sǫdъ (гл. суды ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
палаві́ нніца
‘посуд пэўнай ёмістасці’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
адз. мн.
Н. палаві́ нніца
палаві́ нніцы
Р. палаві́ нніцы
палаві́ нніц
Д. палаві́ нніцы
палаві́ нніцам
В. палаві́ нніцу
палаві́ нніцы
Т. палаві́ нніцайі́ нніцаю
палаві́ нніцамі
М. палаві́ нніцы
палаві́ нніцах
Крыніцы:
piskunou2012 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
эмалірава́ ны , -ая, -ае.
Пакрыты эмаллю (у 1 знач. ).
Э. посуд .
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паразбіва́ ць , -а́ ю, -а́ еш, -а́ е; -а́ ны; зак. , што.
Разбіць усё, многае.
П. посуд .
П. пракосы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)