пости́лка ж.

1. (действие) сла́нне, -ння ср.;

2. (подстилка) по́дсціл, -лу м., по́дсцілка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́сцілка ж. пости́лка; покрыва́ло ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сла́нне ср. сти́лка ж., пости́лка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пасце́лка ’прасціна’, ’цыноўка з вярбовых прутоў, якой пакрывалі сані’ (Шат.; асіп., Сл. ПЗБ). Рус. постилка ’усё, што падаслана, падкладзена’, укр. херсонск. постилка ’посцілка’. Да па‑слаць. Параўн. таксама посцілка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паса́д м.

1. ист. поса́д;

га́ндаль на ~дзе — торг на поса́де;

2. уст. (постилка снопов для обмолота) поса́д;

3. этн. ме́сто, на кото́рое сажа́ли неве́сту при сва́дебной дома́шней церемо́нии

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)