поручи́ть сов. даручы́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даручы́ць сов., в разн. знач. поручи́ть; дове́рить;
д. спра́ву — поручи́ть (дове́рить) де́ло;
д. хво́рага — поручи́ть больно́го
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вве́рить сов. даве́рыць; (поручить) даручы́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дапаручы́ць сов., прост. поручи́ть, дове́рить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наказа́ць сов.
1. (поручить сказать) переда́ть;
брат ~за́ў, што за́ўтра прые́дзе — брат переда́л, что за́втра прие́дет;
2. (дать наказ) наказа́ть; веле́ть;
3. разг. наговори́ть, насказа́ть;
~за́лі мно́га наві́н — наговори́ли (насказа́ли) мно́го новосте́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ускла́сці сов.
1. (на что-л.) положи́ть;
у. мяшо́к на воз — положи́ть мешо́к на теле́гу;
2. (торжественно положить) возложи́ть;
3. (поручить) возложи́ть;
у. адка́знасць на каго́-не́будзь — возложи́ть отве́тственность на кого́-л.;
у. мі́сію — возложи́ть ми́ссию
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узлажы́ць сов.
1. (на что-л.) положи́ть;
у. мяшо́к на воз — положи́ть мешо́к на теле́гу;
2. (торжественно положить) возложи́ть;
у. вяно́к — возложи́ть вено́к;
3. перен. (поручить) возложи́ть;
у. адка́знасць на каго́-не́будзь — возложи́ть отве́тственность на кого́-л.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)