по́пік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
по́пік |
по́пікі |
| Р. |
по́піка |
по́пікаў |
| Д. |
по́піку |
по́пікам |
| В. |
по́піка |
по́пікаў |
| Т. |
по́пікам |
по́пікамі |
| М. |
по́піку |
по́піках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
по́пік м., уменьш., пренебр. по́пик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)