по́праўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. по́праўка
Р. по́праўкі
Д. по́праўцы
В. по́праўку
Т. по́праўкай
по́праўкаю
М. по́праўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́праўка ж. выздоровле́ние ср., попра́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́праўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Тое, што і папраўка (у 2 знач.). Толькі дзён праз тры лягчэй уздыхнулі і мы і дактары: Канстанцін Міхайлавіч стала пайшоў на попраўку. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выздоровле́ние ср. ачу́ньванне, -ння ср.; папра́ўка, -кі ж., по́праўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Genésung

f -, -en ачу́ньванне, по́праўка, папра́ўка

der ~entgégengehen* — быць на шляху́ папра́ўкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

выздараўленне, папраўка; паправа, попраўка, паправунак, ачунак (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)