попадати

Том: 26, старонка: 347.

img/26/26-347_1966_Попадати.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

попадати

Том: 26, старонка: 347.

img/26/26-347_1967_Попадати.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

◎ По́пад (пдпыд) ’пакаранне’, ’гібель’ (Юрч., Фраз. 1), ’лупцоўка’, груб. ’пагібель’ (Юрч., Фраз.), попыддзе ’пакаранне’ (Юрч. Выгв.). Ад папасціся ’трапіцца на дрэнным учынку’ > ’быць падраным’. Параўн. укр. попадати ’апынацца ў неспрыяльных умовах’, рус. дыял. попадывать ’атрымліваць прачуханку’. Да папасці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)