по́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Круглы, смажаны ў тлушчы піражок.

|| прым. по́нчыкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́нчык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́нчык по́нчыкі
Р. по́нчыка по́нчыкаў
Д. по́нчыку по́нчыкам
В. по́нчык по́нчыкі
Т. по́нчыкам по́нчыкамі
М. по́нчыку по́нчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́нчык м. по́нчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́нчык, ‑а, м.

Круглы смажаны ў тлушчы піражок.

[Польск. pączek.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́нчык м кул Pfánnkuchen m -s, -, Krápfen m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

по́нчык

(польск. pączek)

круглы смажаны ў тлушчы піражок.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

По́нчык ’круглы смажаны ў тлушчы піражок’ (ТСБМ), по́нчка ’булачка’ (Сцяшк. МГ), укр. по́нчик, рус. по́нчик ’тс’. З польск. pączek ’пончык, пышка’, ад першаснага ’пупышка, бутон’, што ў сваю чаргу ад pąk ’пупышка, бутон’ — да pękać ’трэскацца, лопацца’ (Банькоўскі, 2, 520).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́нчик по́нчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

doughnut [ˈdəʊnʌt] n. пы́шка; по́нчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

doughnut

[ˈdoʊnʌt]

n.

по́нчык -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)