по́мысл
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
по́мысл |
по́мыслы |
| Р. |
по́мыслу |
по́мыслаў |
| Д. |
по́мыслу |
по́мыслам |
| В. |
по́мысл |
по́мыслы |
| Т. |
по́мыслам |
по́мысламі |
| М. |
по́мысле |
по́мыслах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ По́мысл ’намер’ (Нас.), помыслы ’мыслі, думкі’ (Бяльк.), памыем ’задума’ (Сл. Скар.). Рус. помысел ’намер’, польск. pomysł ’думка; задума’. Ад по‑мысяіць > мысліць (гл.), аналагічна падулі па, пбдумы ’ўрокі’ ад думаць (ЛА, 3).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)