помо́рье памо́р’е, -р’я ср., прымо́р’е, -р’я ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поморье

Том: 26, старонка: 286.

img/26/26-286_1566_Поморье.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

прымо́р’е ср. примо́рье, помо́рье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Памор’е ’старая назва паўночных рускіх зямель на берагах Белага мора, Анежскага возера і рэк, якія ў іх упадаюць; старая назва паўночнай часткі Польшчы, якая прымыкае да Балтыйскага мора’ (ТСБМ). З рус. помо́рье < море; параўн. таксама польск. pomorze, чэш. pomoří (Фасмер, 3, 323). Сюды ж памор, паморка ’жыхар(ка) памор’я’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)