по́мніцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; незак.

1. Захоўвацца, утрымлівацца ў памяці, не забывацца.

Мне помняцца тыя дні.

2. у знач. пабочн. сл. по́мніцца (у 3 ас. адз.). Як у памяці.

Помніцца, вы тады прыходзілі да нас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́мніцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. по́мніцца по́мняцца
Прошлы час
м. по́мніўся по́мніліся
ж. по́мнілася
н. по́мнілася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́мніцца несов.

1. (сохраняться в памяти) по́мниться;

мне ~няцца гэ́тыя дні — мне по́мнятся э́ти дни;

2. безл., вводн. сл. по́мнится;

вы, п., прыхо́дзілі да мяне́ — вы, по́мнится, приходи́ли ко мне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́мніцца, ‑ніцца; незак.

1. Захоўвацца ў памяці, не забывацца. Надыход восені з маленства помніцца мне па гудзенню гэтых правадоў. Кулакоўскі. Мне помніцца год Сорак трэці, Пачатак суровай зімы. Прыходзька.

2. у знач. пабочн. по́мніцца. Як у памяці. Тады ў Льва Раманавіча, помніцца, варухнулася сумненне, ці варта высяляць Сапуна. Асіпенка. Мы тады, помніцца, шумна спраўлялі наваселле. Былі Галіны саслужыўцы, Толікавы сябры, быў, вядома, запрошаны і я з жонкаю. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́мніцца безас.:

мне до́бра по́мніцца гэ́ты верш ich entsínne mich gut díeses Gedíchtes;

мне по́мніцца, што … ich entsínne [er¦ínnere] mich, dass …;

такі́я спра́вы [рэ́чы] до́ўга по́мняцца sólche Dínge vergísst man lánge nicht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

помніцца, памятацца □ аставацца ў памяці, трымацца ў памяці, жыць у памяці, не выходзіць з памяці, не выходзіць з галавы, сядзець у галаве, не сходзіць з думак, не сыходзіць з думак, стаяць у вачах

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

векапо́мны, -ая, -ае.

Які будзе доўга помніцца, незабыўны.

Векапомныя падзеі.

|| наз. векапо́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́мята́цца несов., см. по́мніцца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́мятацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца і памята́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; незак.

Тое, што і помніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́мниться

1. по́мніцца;

мне по́мнится, что я вам э́то говори́л мне по́мніцца, што я вам гэ́та гавары́ў;

2. вводн. сл. / по́мнится по́мніцца, я по́мню;

вы, по́мнится, приходи́ли уже́ сюда́ вы, по́мніцца (я по́мню), прыхо́дзілі ўжо сюды́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)