полоска́ть несов.
1. паласка́ць;
полоска́ть бельё паласка́ць бялі́зну;
полоска́ть рот паласка́ць рот;
2. перен. (ветром) паласка́ць, развява́ць; (трепать) трапа́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паласка́ць несов.
1. в разн. знач. полоска́ть;
п. бялі́зну — полоска́ть бельё;
п. го́рла — полоска́ть го́рло;
2. безл., разг. (о поносе) нести́;
яго́ пало́шча — его́ несёт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
поне́жить сов. папе́сціць; (поголубить) пагалу́біць, памілава́ць; (полоскать) пала́шчыць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Паласка́ць ’прамываць, абмываць; развяваць што-н., хлопаць чым-н. (пераважна пра вецер)’. Агульнаслав.: рус. полоска́ть, укр. полоска́ти, ст.-рус. полоскати, ц.-слав. пласкати ’тс’, польск. płoskuny ’нянасце’, чэш. pláskati ’хлопаць, матляць, махаць’, славац. pľas(k)nuť ’хлопнуць’, славен. plȃskati ’хлопаць, біць, шумець, крычаць’. Прасл. polskati. Этымалогію гл. палакаць. Паралелі з балт. моў: лат. palce ’месца для купання; дажджавы паток’, pal̃ts ’дажджавы паток’ (магчыма, з *palcs) (Мейе–Эндзелін, 3, 57, 63).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
полоска́ться
1. (плескаться в воде) плю́хацца, бо́ўтацца;
2. перен. (колебаться от ветра) паласка́цца, трапята́цца;
3. страд. паласка́цца; см. полоска́ть 1.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плот м.
1. (для сплава, для переправы) плыт, род. плыта́ м.;
2. (помост около берега) кла́дка, -кі ж.; памо́ст, -ту м.;
полоска́ть бельё на плоту́ паласка́ць бялі́зну на кла́дцы (на памо́сце).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)