полирова́ть несов. палірава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палірава́ць несов. полирова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палітурава́ць несов., разг. (покрывать политурой) полирова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глянцава́ць несов.

1. (полировать) глянцева́ть; лощи́ть;

2. (наводить лоск) лощи́ть;

г. папе́ру — лощи́ть бума́гу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Палірава́ць ’апрацоўваць паверхню чаго-н., каб надаць ёй люстрана-гладкі выгляд’ (ТСБМ). Ст.-бел. полеровати ’тс’ (XVI ст.) < польск. polerować < ням. polieren ’тс’ (Булыка, Запазыч., 251). Для сучаснага бел. паліраваць магчыма і рус. пасрэдніцтва. Рус. полирова́ть < ням. polieren з франц. polir, лац. polīre ’тс’ (гл. Фасмер, 3, 309).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)