полеровати

Том: 26, старонка: 134.

img/26/26-134_0688_Полеровати.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Палірава́ць ’апрацоўваць паверхню чаго-н., каб надаць ёй люстрана-гладкі выгляд’ (ТСБМ). Ст.-бел. полеровати ’тс’ (XVI ст.) < польск. polerować < ням. polieren ’тс’ (Булыка, Запазыч., 251). Для сучаснага бел. паліраваць магчыма і рус. пасрэдніцтва. Рус. полирова́ть < ням. polieren з франц. polir, лац. polīre ’тс’ (гл. Фасмер, 3, 309).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)