по́лба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. по́лба
Р. по́лбы
Д. по́лбе
В. по́лбу
Т. по́лбай
по́лбаю
М. по́лбе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

по́лба, -ы, ж.

Асобны від пшаніцы з ломкім коласам.

|| прым. по́лбенны, -ая, -ае.

Полбенная каша.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́лба ж., бот. по́лба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́лба бот. по́лба, -бы ж., мн. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́лба, ‑ы, ж.

Адзін з відаў пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полба

т. 12, с. 471

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

полба

Том: 26, старонка: 113.

img/26/26-113_0582_Полба.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

orkisz, ~u

м. бат. полба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

э́мер

(ням. Emmer)

від пшаніцы з ломкім коласам, полба звычайная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

палаві́чышча

1. Зжатае поле, на якім расла палавіца-пшаніца (полба, аржа) (Нас.).

2. Зерне наогул (Зах. Бел. Др.-Падб.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)