Verbum

анлайнавы слоўнік

По́лацк

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Іншыя варыянты: По́лацак.

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

По́лацк м., г. По́лоцк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Полацк

т. 12, с. 451

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

По́лацк м Pólack i Pólazk n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

По́лацак

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Іншыя варыянты: По́лацк.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тысячагадо́вы, -ая, -ае.

1. гл. тысячагоддзе.

2. Які праіснаваў тысячу гадоў.

Тысячагадовы Полацк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

По́лоцк г. По́лацк, -цка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Połock

м. г. Полацк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

злётаць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. Летучы, пабыць дзе-н.

З. на самалёце ў Полацк.

2. Хутка схадзіць, збегаць куды-н. (разм.).

Ты ўжо і ў магазін злётала?

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Салане́шнік ’сланечнік’ (Мат. Гом.; полацк., Нар. лекс.). З сланечнік з гіперычным паўнагалоссем.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)