по́ласцевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́ласцевы по́ласцевая по́ласцевае по́ласцевыя
Р. по́ласцевага по́ласцевай
по́ласцевае		 по́ласцевага по́ласцевых
Д. по́ласцеваму по́ласцевай по́ласцеваму по́ласцевым
В. по́ласцевы (неадуш.)
по́ласцевага (адуш.)		 по́ласцевую по́ласцевае по́ласцевыя (неадуш.)
по́ласцевых (адуш.)
Т. по́ласцевым по́ласцевай
по́ласцеваю		 по́ласцевым по́ласцевымі
М. по́ласцевым по́ласцевай по́ласцевым по́ласцевых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́ласцевы анат. полостно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́ласцевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да поласці. // Які знаходзіцца ў поласці. Поласцевая вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́ласць, -і, мн. -і, -ей, ж.

У жывёльным арганізме: прастора, парожняя або запоўненая чым-н., абмежаваная ўнутранымі паверхнямі сценак цела.

Брушная п.

|| прым. по́ласцевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

полостно́й анат. по́ласцевы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)