фо́кус-по́кус

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фо́кус-по́кус фо́кусы-по́кусы
Р. фо́куса-по́куса фо́кусаў-по́кусаў
Д. фо́кусу-по́кусу фо́кусам-по́кусам
В. фо́кус-по́кус фо́кусы-по́кусы
Т. фо́кусам-по́кусам фо́кусамі-по́кусамі
М. фо́кусе-по́кусе фо́кусах-по́кусах

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фо́кус-по́кус разг. фо́кус-по́кус, -са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фо́кус-по́кус, ‑а, м.

Разм. Тое, што і фокус ​2.

[Ням. Hokuspokus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hocus-pocus [ˌhəʊkəsˈpəʊkəs] n. ашука́нства, махля́рства, фо́кус-по́кус

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hocus-pocus

[,hoʊkəsˈpoʊkəs]

1.

n.

1) фо́кус-по́кус

2) спра́ўнасьць рук, ма́гія f.

3) ашука́нства n.

2.

v.i.

1) займа́цца штука́рствам

2) рабі́ць шту́чкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)