по́йла, -а, н.

Піццё для жывёлы.

П. для цялят.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́йла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. по́йла
Р. по́йла
Д. по́йлу
В. по́йла
Т. по́йлам
М. по́йле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́йла ср. по́йло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́йла, ‑а, н.

Піццё для жывёлы, звычайна з мукой, вотруб’ем і пад. Андрэй прынёс з хаты цёплае пойла, забеленае мукой. Чарнышэвіч. // Разм. Пра напітак, непрыемны на смак. [Хальс:] Што ж, калі няма віна, прыдзецца паспрабаваць гэтае пойла. Мележ. [Кушнер:] — Ехалі назад, — заехалі ў чайную ў Вярбовічах. І, канешне, выпілі. Ды што пілі! Піва і нейкае пладовае віно .. Пойла. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́йла н с.-г., тс перан груб Trank m -(e)s, Tränke

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

По́йлапойла’ (Бяльк., ТС), ’мука, разбоўтаная ў вадзе’ (Варл.), по́іла ’тс’ (Шат.). Ад паіць (гл.) пры дапамозе суф. ‑к‑а са значэннем ’прадмет дзеяння’ (Сцяцко, Афікс. наз., 49). Гл. поіва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́йло по́йла, -ла ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hogwash [ˈhɒgwɒʃ] n.

1. по́йла

2. infml лухта́, глу́пства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

баўту́ха, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

Разм. Пойла для жывёлы. Баўтуха з вотруб’я. // Рэдкая нясмачная страва. Наварыць баўтухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Піло́пойла’ (Сл. Брэс.), пілопойла для свіней’ (драг., Нар. лекс.). З пішопойла’, да піць (гл.). Параўн., аднак, серб.-харв. пило ’напой, пітво’, што можа сведчыць пра непасрэднае аддзеяслоўнае ўтварэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)