по́звать сов. паклі́каць; пазва́ць, (долго, неоднократно) папазыва́ць, папазва́ць, пагука́ць; (пригласить) запрасі́ць, папрасі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

позвать

Том: 25, старонка: 408.

img/25/25-408_2224_Позвать.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

папазва́ць сов. (долго, неоднократно) позва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паклі́каць сов.

1. позва́ть, окли́кнуть;

2. (подозвать к себе) позва́ть, подозва́ть;

3. пригласи́ть, позва́ть;

п. у го́сці — пригласи́ть (позва́ть) в го́сти;

4. призва́ть;

п. на дапамо́гу — призва́ть на по́мощь;

п. да збро́і — призва́ть к ору́жию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клі́кнуць сов., однокр. кли́кнуть; позва́ть;

◊ к. кліч — кли́кнуть клич

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагука́ць сов.

1. позва́ть, окри́кнуть, окли́кнуть;

2. покрича́ть; поау́кать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вскрича́ть сов.

1. кры́кнуць, закрыча́ць;

2. (позвать) уст., прост. паклі́каць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

По́зва ’выклік, павестка’, ’паведамленне’ (ТСБМ, Касп., Сл. ПЗБ), пазыва́ць ’выклікаць’, ’запрашаць’ (Сл. ЦРБ). Аддзеяслоўны назоўнік ад ст.-бел. позвать ’выклікаць у суд’ (1423) < *pozъvati, гл. зваць. Словаўтварэнне, як у назва < назваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

постово́й

1. прил. паставы́;

постова́я ве́домость пастава́я ве́дамасць;

2. сущ. паставы́, -во́га м.;

позва́ть постово́го паклі́каць паставо́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нумарны́

1. прил., в разн. знач. номерно́й;

н. знак — номерно́й знак;

2. в знач. сущ., уст. номерно́й;

паклі́каць ~но́га — позва́ть номерно́го

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)