по́ены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́ены по́еная по́енае по́еныя
Р. по́енага по́енай
по́енае		 по́енага по́еных
Д. по́енаму по́енай по́енаму по́еным
В. по́ены (неадуш.)
по́енага (адуш.)		 по́еную по́енае по́еныя (неадуш.)
по́еных (адуш.)
Т. по́еным по́енай
по́енаю		 по́еным по́енымі
М. по́еным по́енай по́еным по́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́ены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́ены по́еная по́енае по́еныя
Р. по́енага по́енай
по́енае		 по́енага по́еных
Д. по́енаму по́енай по́енаму по́еным
В. по́ены (неадуш.)
по́енага (адуш.)		 по́еную по́енае по́еныя (неадуш.)
по́еных (адуш.)
Т. по́еным по́енай
по́енаю		 по́еным по́енымі
М. по́еным по́енай по́еным по́еных

Кароткая форма: по́ена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́ены

1. прич. по́енный; см. паі́ць;

2. прил. поёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад паіць.

2. у знач. прым. Выкармлены малаком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́енный и поёный по́ены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпаі́ць, -паю́, -по́іш, -по́іць; -по́ены; зак., каго (што) (разм.).

Напаіць з якім-н. намерам да ап’янення.

|| незак. падпо́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паі́ць, паю́, по́іш, по́іць; паі́; по́ены; незак., каго (што).

1. Даваць піць.

П. дзяцей.

П. і карміць сям’ю (мець на ўтрыманні, даваць пражытак).

2. Даваць піць спіртныя напіткі, частаваць чым-н. алкагольным.

Не ўздумайце яго п.: яму трэба сёння садзіцца за руль.

|| зак. напаі́ць, -паю́, -по́іш, -по́іць; -по́ены.

|| наз. пае́нне, -я, н. (да 1 знач.).

П. жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напаі́ць, -паю́, -по́іш, -по́іць; -по́ены; зак.

1. гл. паіць.

2. перан., што. Насыціць, напоўніць чым-н.

Паветра напоена пахам чаромхі.

|| незак. напо́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перапаі́ць, -паю́, -по́іш, -по́іць; -по́ены; зак., каго (што).

1. Празмерна напаіць, апаіць.

П. цяля.

2. Напаіць спіртнымі напіткамі ўсіх, многіх.

П. гасцей.

|| незак. перапо́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпаі́ць, -паю́, -по́іш, -по́іць; -по́ены; зак., каго.

1. Скончыць паіць.

А. кароў.

2. Выгадаваць на пойле, адкарміць малаком.

А. цялят.

3. Вылечыць, даючы якое-н. пітво, лякарства (разм.).

А. хворага настоем траў.

|| незак. адпо́йваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)