по́езд

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́езд паязды́
по́езды
Р. по́езда паяздо́ў
Д. по́езду паязда́м
В. по́езд паязды́
по́езды
Т. по́ездам паязда́мі
М. по́ездзе паязда́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́езд, -а, М -дзе, мн. паязды́, паяздо́ў, м.

1. Тое, што і цягнік.

Прыгарадны п.

Таварны п.

2. Шэраг павозак, якія едуць адна за адной.

Санны п.

Вясельны п. (у народным вясельным абрадзе).

|| прым. паязны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́езд

1. ж.-д. цягні́к, -ка́ м., уст. по́езд, -да м.;

ско́рый по́езд ху́ткі цягні́к;

курье́рский по́езд кур’е́рскі цягні́к;

това́рный по́езд тава́рны цягні́к;

почто́вый по́езд пашто́вы цягні́к;

при́городный по́езд пры́гарадны цягні́к;

по́езд да́льнего сле́дования цягні́к далёкага накірава́ння;

санита́рный по́езд саніта́рны цягні́к;

по́езд прямо́го сообще́ния прамы́ цягні́к;

2. (обоз) уст. або́з, -зу м.;

◊

сва́дебный по́езд вясе́льны по́езд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́езд, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Счэпленыя паміж сабой чыгуначныя вагоны, якія цягне па рэйках паравоз. Прыгарадны поезд. Скоры поезд. Таварны поезд. □ Поезд хаваўся то пад кронай свежай яркай зелені, то імчаўся паміж вясёлых пералескаў. Васілевіч.

2. Шэраг павозак, накіраваных адна за адной у якім‑н. напрамку. Шум, гамана ўзняліся, калі вясельны поезд — пяць расквечаных троек .. — паказаўся за сялом на дарозе. Ракітны.

•••

Маршрутны поезд — таварны поезд, які ідзе да месца прызначэння без змены саставу і вагі грузу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́езд м разм Zug m -(e)s, Züge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

По́езд ’цягнік’, ’шэраг павозак’ (ТСБМ), ’цягнік’ (вільн., Сл. ПЗБ), по́язд ’цягнік’ (кам., Жыв. НС), ст.-бел. поезд ’паездка, ад’езд’ (Сл. Скар.). Укр. по́їзд ’цягнік; шэраг павозак’, рус. по́езд ’тс’, польск. pojazd ’транспартны сродак’, гл. паязд.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дызель-поезд

т. 6, с. 278

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АЎТАМАБІ́ЛЬНЫ ПО́ЕЗД,

гл. Аўтапоезд.

т. 2, с. 112

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

паязны́ гл. поезд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

электры́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (разм.).

Поезд электрычнай чыгункі.

Вячэрняя э.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)