по́дый

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́дый по́дыі
Р. по́дыя по́дыяў
Д. по́дыю по́дыям
В. по́дый по́дыі
Т. по́дыем по́дыямі
М. по́дыі по́дыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́дый м., см. по́дыум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́дый, ‑я, м.

Гіст. Узвышэнне ў старажытнарымскім цырку з крэсламі для імператара, сенатараў і іншых высокапастаўленых асоб.

[Лац. podium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́дыум, по́дый

(лац. podium, ад гр. podion = памост, падвышэнне)

1) узвышэнне ў старажытнарымскім цырку з крэсламі для імператара, сенатараў і іншых высокапастаўленых асоб;

2) узвышэнне для натуры ў скульптараў, мастакоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)