по́дуст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́дуст по́дусты
Р. по́дуста по́дустаў
Д. по́дусту по́дустам
В. по́дуста по́дустаў
Т. по́дустам по́дустамі
М. по́дусце по́дустах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

поду́ст зоол. паду́ст, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́дуст м., зоол., см. паду́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́дуст, ‑а, М ‑сце, м.

Невялікая рачная рыба сямейства карпавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паду́ст м., зоол. поду́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

быстра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Невялікая прэснаводная рыба сямейства карпавых. У Нёман праніклі такія рыбы, як галавень, жэрах, подуст, пячкур, марона, быстранка, рыбец, гарчак і інш. «Весці».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паду́ст ’рыба сямейства карпавых’ (ТСБМ), дыял. таксама паду́ста. Рус. поду́ст, поду́с ’рыба з сямейства чабаноў’, укр. піду́ст, піду́ства ’рыба Chondrostoma nasis’, польск. podust, podusta, чэш. podousev, славац. podustva. Адсутнічае ў паўдн.-слав. м. Паводле Махэка (467), назва рыбы — гэта субстантываваны прыметнік *podusta (ryba) < usta, таму што верхняя сківіца больш тоўстая і доўгая, чым ніжняя. Гэта ж семантычная матывацыя ўжо ў Даля.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)