по́дмешка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. по́дмешка по́дмешкі
Р. по́дмешкі по́дмешак
Д. по́дмешцы по́дмешкам
В. по́дмешку по́дмешкі
Т. по́дмешкай
по́дмешкаю		 по́дмешкамі
М. по́дмешцы по́дмешках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́дмешка ж. по́дмесь; (в пойло для скота) подбо́лтка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́дмешка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Тое, што і падмешка (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подбо́лтка ж., разг.

1. (действие) падкало́чванне, -ння ср., падме́шванне, -ння ср.; падбе́льванне, -ння ср.;

2. (в пойло для скота) по́дмешка, -кі ж.; (приправа к кушанью) запра́ва, -вы ж., закра́са, -сы ж.; (из муки) по́дкалатка, -кі ж.; (забелка) забе́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)