подбо́й м.
1. (действие) падбіва́нне, -ння ср.; падшыва́нне, -ння ср.; см. подбива́ть 1, 2;
2. спец., прост. (то, чем подбиты подмётки) падбі́ўка, -кі ж., по́дбіўка, -кі ж.;
3. спец., обл. (подкладка) падшэ́ўка, -кі ж., падкла́дка, -кі ж.;
4. горн. уру́б, -бу м., падбо́й, -бо́ю м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
подбой
Том: 25, старонка: 169.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
падбо́й, -бо́ю м., спец. подбо́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уру́б м., горн. вруб, подбо́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Падбой 1 ’ніз вопраткі, падшыты іншым матэрыялам’ (Сцяшк. Сл., Сл. ПЗБ, Нар. сл., гродз.), падбіцьце́ ’падкладка’ (Шат.), падбі́це ’тс’ (Сл. ПЗБ). Рус. подбо́й, укр. підбі́й. Да падбіць з чаргаваннем галоснага ў корані. Варыянт падбіцьце, відавочна, з польск. podbicie ’падкладка’.
Падбой 2 ’натруджанае, падбітае месца на назе’ (ТСБМ; Нар. сл., навагр.; З нар. сл., карэл.; Нар. лекс., слонім.), ’нарыў пад мазалём’ (ТС). Да падбіць < біць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)