пого́ст м.
1. (кладбище) мо́гільнік, -ка м., мо́гілкі, -лак ед. нет;
2. (у церкви) цвінта́р, -ра́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мо́гілкі ед. нет кла́дбище ср.; пого́ст м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цвінта́р, -ра́ м., церк., в разн. знач. пого́ст
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
клады́, -до́ў ед. нет, обл. кла́дбище ср.; пого́ст м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мо́гільнік м.
1. кла́дбище ср.; пого́ст;
2. археол. моги́льник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пагост ’магільнік’ (ТСБМ). Рус. пого́ст ’царкоўная абшчына, прыход, царква з жылымі дамамі, службы’, дыял. ’магільнік’, ст.-рус. погостъ ’жылое падвор’е князя і яго світы пры падаткаабкладанні’ (X ст.). Першапачатковае значэнне ’заезны дом, у якім затрымліваліся князь і духоўныя асобы’. Ад госць, гасціць (гл. Фасмер, 3, 295). Як мяркуе Зяленін (Табу, 2, 150), значэнне ’магільнік’ узнікла на базе першапачатковага ў выніку табу. У бел., відаць, кніжнае запазычанне з рус.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)