пля́міна, -ы, мн. -ы, -мін, ж. (разм.).

Тое, што і пляма (у 1 знач.).

Чарнільная п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пля́міна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пля́міна пля́міны
Р. пля́міны пля́мін
Д. пля́міне пля́мінам
В. пля́міну пля́міны
Т. пля́мінай
пля́мінаю		 пля́мінамі
М. пля́міне пля́мінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пля́міна ж. пятно́ ср.;

ма́сляная п. — ма́сляное пятно́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пля́міна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і пляма (у 1 знач.). [Андрэйка] абліў паперу чарнілам, зрабіўшы чорную пляміну велічынёю з медны пятак. Бядуля. За акном на снезе светлая пляміна акна, на пляміне ягоны [Панаваў] цень і далей густая цемра і мёртвыя, глухія гукі ночы. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пля́ма ж, пля́міна ж Fleck -(e)s, -e, Flécken m -s, -;

со́нечныя пля́мы Sónnenflecken pl;

радзі́мая пля́ма Múttermal n -s, -e;

у пля́мах fléckig;

гане́бная пля́ма Schándfleck m -(e)s, -e, Schándmal n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пе́жина

1. ла́піна, -ны ж., пля́ма, -мы ж., пля́міна, -ны ж.;

2. (пятнистость) пярэ́стасць, -ці ж.; пля́містасць, -ці ж.; см. пе́гий.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́піна ж

1. (лата) Flícken m -s, -;

2. (пляміна) Fleck m -(e)s, -e, Flécken m -s, -; Schmélzloch n -(e)s, -löcher; áufgetaute Stélle (im Schnee) (праталіна)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пля́ма, пля́міна, пле́ма, плямізма, плям, пля́мка ’знак, месца на паверхні як брудны след чаго-небудзь’, ’што-небудзь ганебнае’ (ТСБМ, Сцяшк. МГ, Шпіл., Гарэц., Нас., Шат., Сл. ПЗБ, ТС, Бяльк., Растарг.; Юрч. СНЛ; ЛА, 3); пля́мы ’абвесак’ (лаг., ЛА, 2); пляміць ’рабіць плямы’ (Бяльк.), пля́місты ’маркі, мазкі, мазісты’ (Нас., Гарэц.), плямі́сты ’з плямамі’ (даўг., Сл. ПЗБ; Растарг.), пля́мны ’заплямлены, у плямах’ (Нас.). З польск. plama ’пляма’ (Кюнэ, Poln., 87), якое узнікла ў выніку кантамінацыі польск. plana ’пляма, ганьба, загана’ (гл. пле́на 2) і медыцынск. plama ’чырвоная пляма на скуры ад хваробы’, што з ням. flamme ’тс’ і ’пляма на сукенцы’ (Брукнер, 417; Банькоўскі, 2, 597).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Áuge

n -s, -n

1) во́ка

2) ачко́

únter vier ~n — сам-наса́м

kléine ~n máchen — прыжму́рыцца

3) тэх. ву́шка

4) бат. во́чка

5) пля́міна тлу́шчу (у супе); наздраві́на (у сыры)

6) перан. (сімвал увагі, разумення)

im ~ háben — мець на ўва́зе

ins ~ fássen — улі́чваць

~en [ein ~] für étwas háben — мець во́чы на што-н., разуме́ць што-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)